Hunne Majesteiten Koning Filip en Koningin Mathilde
Koninklijk Paleis Brederodestraat 16 1000 Brussel
Ik verwijs naar het verhaal van het overlijden van de heer Frank Buttons, de bankier van de Lehman Brothers Bank, die in januari 1999 van een terras op de achtste verdieping werd geduwd om neer te vallen.
Ik heb nog meer details gekregen die van groot belang zijn: Om een afspraak te maken met de bankier over de uitbetaling van hun aandelen bij een Amerikaans mijnbouwbedrijf, hebben de daders gebruik gemaakt van valse obligaties. De bankier merkte dat de informatie op de documenten met betrekking tot de aandelen was verlopen. Bij het horen dat Frank Buttons het advies of de goedkeuring van de SEC (Securities and Exchange Commission) zou vragen, werden de twee moordenaars uit België agressief. De twee moordenaars met de echte namen George De Kock en Joseph Gheyssens, en die gebruik maakten van valse Belgische identiteiten, respectievelijk Jean-Marc Hellemans en George Vandermeulen, hebben Frank Buttons eerst gegijzeld. Ze hadden hem aan een stoel gebonden en begonnen hem zo te martelen - misschien wel in de mate dat hij alles vertelt wat hij heeft. Hij werd erg zwaar toegetakeld. Beide daders hebben zijn huis geplunderd om waardevolle documenten te vinden en ze hebben stukken gestolen over aandelen van Coca-Cola, General Motors, Ford, Anhauser Bush en de Lehman Brothers Bank.
Nadien gooien ze Frank Buttons over de reling heen, maar de kans is groot dat hij al dood was. Ze lieten de valse papieren daar achter, omdat ze alleen maar de echte originele exemplaren wilden hebben. Ze gebruikten de valse papieren, alleen maar om een voet binnen te krijgen in de privé-woning van de jonge bankier, met de bedoeling om een overval te plegen, zonder in te breken in het huis. Gezien de afspraak die ze op voorhand hadden gemaakt, lijken de verdere aanvallen, zoals de daaropvolgende martelingen en de doodslag, met voorbedachte rade te zijn.
Met uitzondering van de Lehman Brothers Bank behoren de meeste van de bovengenoemde bedrijven momenteel tot de grootste werkgevers of zorgen zij voor een aanzienlijk aantal directe en indirecte arbeidsplaatsen in België, met name in de distributie van frisdranken, bieren en auto's. Een voorbeeldig onderzoek is nodig om het vertrouwen van de financiële markten in België te behouden. Met de meeste hoogachting,
Naima Mouali
President of United Chambers and Innovation Consultant Founder of Anaccell Corporation e-mail : [email protected] Phone:+ 1 541 366 4478 WhatsApp + 32 465 40 15 98 Twitter: @unitedchambers @meedanaltatweer
0 Comments
Hunne Majesteiten Koning Filip en Koningin Mathilde
Koninklijk Paleis Brederodestraat 16 1000 Brussel
In januari 1999 zouden de heer George de Kock en de heer Joseph Gheyssens naar Austin, Texas zijn gereisd met het plan om aandelen te verkopen van een Amerikaans goud producerend mijn.
Ik heb de naam van het bedrijf niet gekregen en deze bestaat inmiddels niet meer. Het Amerikaanse bedrijf moet zeker een band hebben met België en met de Wereldbank, die zich voornamelijk bezighoudt met de ontwikkelingslanden, voornamelijk in Afrika. Belangrijker dan het mijnbouwbedrijf is het leven van een jonge Amerikaan dat zonder meer is afgesneden. Zijn naam is Frank Button. De twee Belgen hadden een afspraak met de heer Frank Buttons, die een bankier was, en een econoom bij de Lehman Brothers Bank in New York. De ontmoeting met deze bankier ging over het verzilveren van de obligaties in verband met de aandelen.
De discussie vond plaats op een terras op het dak van het appartement waar Frank Buttons woonde, zoals de afbeelding hierboven laat zien. Het is een gebouw voor welgestelde mensen zoals Jeff Conway, een acteur van de TV-serie Taxi, die zijn huis in dat gebouw had.
De discussie verliep niet erg goed, omdat de bankier had gemerkt dat de documenten niet conform waren. De naam van het mijnbouwbedrijf werd op het document vermeld, maar de rest van het document was gevuld met informatie die was verlopen. In ieder geval weigerde de bankier mee te werken. Hoe kan een discussie goed verlopen als valsheid in geschrifte de bedoeling is. De discussie verhevigde zich vanaf het moment dat er sprake was van het melden van de vervalste documenten of het laten verifiëren ervan door de SEC (de Securities and Exchange Commission), alvorens de grote bedragen uit te betalen. Een soortgelijke weigering om aandelen te vervalsen deed zich voor in het geval van Budweiser Beer, waarbij Hare Hoogheid Prinses Jacqueline de Croÿ betrokken was, die naar verluidt de heer Samuel Hall zou hebben gedwongen om investeringsobligaties te vervalsen. Nadat hij weigerde dat te doen werd hij vermoord door een huurmoordenaar.
De heer George De Kock werd de meest agressieve verbaal met Frank Button. Meneer Joseph Gheyssens is waarschijnlijk agressiever lichamelijk, want ik heb dit zelf ervaren.
Ik kende de man amper, en hij balde zijn vuisten voor me uit toen ik vroeg naar het internetadres van Dr Schrammek, een cosmeticafabrikant in Duitsland, en een leverancier van huidverzorgingsproducten aan zijn schoonheidssalon dat Beauté et Bien-être heet, te Tongerenstraat 52A in 1040 Brussel. Ik was een website aan het bouwen voor Beauté et Bien-être en ik was op zoek naar de website van Dr Schrammek, dus ik had het webadres nodig. Dat was alles, en het kostte me bijna het leven. Beatrice De Wilde, zijn metgezel greep in. Ze kwam tussen ons staan, om hem van mij weg te houden, en ze kalmeerde hem. Ze legde uit dat het om het internetadres ging, niet om het fysieke adres waar ik om vroeg. Het duurde even voordat hij begreep wat een link of een webadres betekende, en zo realiseerde ik me dat de man me had kunnen vermoorden omdat hij mijn vraag verkeerd had begrepen. Ik wist meteen dat ik te maken had met een moordlustige aap. Zo zou ik aan het Amerikaanse Hooggerechtshof uitleggen waarom de heer Joseph Gheyssens waarschijnlijk als eerste geweld zou hebben gebruikt tegen de heer Frank Buttons en dat het zijn idee zou zijn om de man op te ruimen als hij weigerde te frauderen voor een Belgische maffia tegen het belang van de Amerikanen. Hij zou Frank Buttons hebben geduwd om zijn evenwicht te verliezen en zijn marionet, die George De Kock is, zou hebben geholpen om meer gewicht op de heer Frank Buttons te leggen dat de enige uitgang voor de bankier was om achterover te vallen, over de reling en in de leegte. De heer George De Kock en zijn vriend de heer Joseph Gheyssens zouden zo snel mogelijk, onmiddellijk na de moord, op de vlucht zijn geslagen. Ze zouden zijn vertrokken zonder de papieren mee te nemen over de aandelen met de naam van het mijnbouwbedrijf, waarover de discussie met de bankier is begonnen en die het leven hebben gekost aan de jonge en ambitieuze Frank Buttons. Hij was 37 jaar oud toen hij in 1999 overleed. Er was een getuige in de buurt van de misdaad
Natuurlijk was er wat lawaai te horen, toen de drie mannen ruzie hadden. Een getuige heeft slechts een gedeelte ervan gezien, maar hij heeft alles gehoord.
Hij was ook een bankier en een collega van Frank Buttons. Zijn naam is de heer James Finlay en hij woonde op de zevende verdieping. Hij kon de scène bekijken vanaf zijn terras. Hij heeft de twee Belgische mannen gezien die zijn collega over de reling duwden en hij zag hem van de achtste verdieping naar beneden vallen en op deze vreselijke manier sterven zonder goede reden. De heer Finlay wist toevallig dat de heer Buttons die middag twee Belgen zou ontmoeten. Hij zou zijn getuigenis bij de politie van Austin hebben afgelegd. De heer George De Kock reisde naar Austin als Jean-Marc Hellemans met een vals Belgisch paspoort. De heer Joseph Gheyssens reisde als George Vandermeulen, eveneens met een vals Belgisch paspoort. Ze verbleven een nacht in Austin in het huis van een vriendin van de heer Joseph Gheyssens, die Suzanne Auerbach heet. Ze woont in Austin en ze is er nog steeds. Ze was ook in het bankwezen en wist niet wat de twee mannen aan het doen waren voordat ze bij haar kwamen, namelijk dat ze een moord hebben gepleegd. Naar verluidt werkte ze bij een grote Amerikaanse bank waarvan ik de naam niet vermeld, tenzij de autoriteiten het nodig hebben. De twee Belgen reisden de volgende dag terug naar Brussel met American Airlines. Ze zijn niet opgestegen van Austin, maar ze hebben het vliegtuig van een andere luchthaven genomen. De vraag rijst hoe het komt dat de Amerikaanse politie hen niet heeft gearresteerd? Mocht de heer Joseph Gheyssens ooit gearresteerd worden voor de moord op de heer Frank Buttons, dan kom ik graag naar de VS om tegen hem te getuigen en ervoor te zorgen dat hij de doodstraf krijgt. Hij behandelt zijn Congolese metgezel als gegijzeld in zijn huis waar hij haar als slaaf gebruikt
Hij is ook de man die naar iemand was gaan lopen met het idee voor de samenaankoop van elektriciteit waarover ik sprak met Mevrouw Dominique Rambaud, de assistente van het Franse lid van het Europees Parlement, Zijne Excellentie Philippe Adwent. Ik begrijp nu dat de heer Joseph Gheyssens en de heer George De Kock deze nieuwe ideeën nodig hebben om zoveel mogelijk arme landen financieel te rollen met " nieuwe energieondernemingen " en om de rijke landen veel geld te laten betalen aan België voor een expertise die ze niet hebben.
Als het gaat om de heer George De Kock, lijkt hij ook een seriemoordenaar en een uitgesproken racist te zijn, misschien wel het ergste van de hele Wereldbank-bende.
In mijn volgende artikel zal ik onthullen hoe hij Zwarte mensen in de VS vermoordt, inclusief zijn pogingen om zijn vrouw Angela Shaw, die een Afro-Amerikaanse Harvard advocate is, te vermoorden. Als u meer van dit soort verslagen wilt ontvangen, en als we voorbereid willen zijn op de aanvallen en beschuldigingen die ons te wachten staan om bepaalde personen ter verantwoording te roepen, mag ik u met nederigheid vragen een bijdrage leveren? Iedere grote of kleine donatie, vanaf 5 (vijf) euro, zal ons dichter bij ons doel brengen, namelijk het uitbannen van gewelddadig islamitisch extremisme. U kunt online doneren of direct betalen op de volgende bankrekening op mijn naam Naima Mouali : IBAN BE08 0003 5445 8713. Elke bijdrage zal gepubliceerd worden op Brieven aan Koning M6, als onderdeel van ons beleid om aan te tonen dat we de financiële hulp toepassen op de vooruitgang in de gemeenschap, en niet op het terrorisme of op gewelddadig extremisme. Voor meer informatie kunt u contact met mij opnemen, en u kunt zich abonneren op verdere updates. Ik dank u zeer, Uwe Majesteiten Koning Filip en Koningin Mathilde voor u vriendelijke aandacht en voor uw hulp
Met de meeste hoogachting,
Naima Mouali President of United Chambers and Innovation Consultant Founder of Anaccell Corporation e-mail : [email protected] Phone:+ 1 541 366 4478 WhatsApp + 32 465 40 15 98 Twitter: @unitedchambers @meedanaltatweer
Hunne Majesteiten Koning Filip en Koningin Mathilde
Koninklijk Paleis Brederodestraat 16 1000 Brussel
Ik heb de eer om mijn brief te delen over racisme naar Zijne Excellentie President Donald Trump van de Verenigde Staten, van 19 juni 2020:
In juli 1991 werden de heer Jos Delcroix en mevrouw Paula Donckers uitgenodigd voor een ontmoeting met de heer Robert Harrison, een van de leiders van de Ku Klux Klan (KKK), in Baton Rouge, Louisiana. Hij was de tweede of derde die de leiding had over de hele clan. Robert Harrison zou Jos Delcroix en Paula Donckers voorstellen aan het hoofd van de KKK, die bankier was bij de Wereldbank. De heer Robert Harrison zat zelf in de bouwsector en beheerde voornamelijk contracten voor de bouw van gebouwen in Israël. Het echtpaar uit Brasschaat (ten noorden van Antwerpen) kwam op 17 juli 1991 in Amerika aan. Jos Delcroix reisde als Jules Martin, en hij had een Frans paspoort. Paula reisde als Martine Lescoeur ook met een Frans paspoort. Ze speelden alsof ze beiden uit St Tropez (Zuid-Frankrijk) kwamen. Ik vraag me af of ze onder die status ook een echtpaar speelden, zoals in het echte leven, of niet.
Tijdens hun verblijf in Baton Rouge verbleven ze bij de familie van Robert Harrison, als zogenaamde toeristen. De Harrisons zijn net als de meeste leden van de Ku Klux Klan bijzonder rijk. Het zijn mensen in zeer hoge posities in grote bedrijven. Het is door het verblijf bij vrienden dat Jos Delcroix en Paula Donckers vermijden sporen van hun aanwezigheid op Amerikaans grondgebied te produceren.
Hetzelfde gebeurt in Marokko waar bepaalde Belgen hun vakantie doorbrengen in de huizen van hun Marokkaanse vrienden, om de hotels en om het gebruik van hun creditcards te vermijden. De grote Marokkaanse gemeenschap in België is op deze manier uitgebuit. Het merendeel van de Marokkaanse migranten ervaart racisme. Het wordt gecompenseerd door de vriendschap die sommige Belgen met de Marokkaanse migranten zoeken, maar het is vaak uitsluitend gericht op het creëren van de mogelijkheid om naar Marokko te reizen, bij voorkeur met de auto, om bij hun "vrienden" uit België te verblijven, en om te vermijden dat er sporen worden geproduceerd (zoals hotelboekingen) van het feit dat ze ooit in dat land zijn geweest, omdat de ware reden is om daarheen te gaan voor het inzamelen van grote hoeveelheden contant geld van criminele oorsprong, zoals de prostitutie-slavernij, de pedofilie, verkoop van hasj, cocaïne, heroïne, wapens, plundering, diefstal en verduisterde overheidsgelden, met inbegrip van de opbrengsten van de illegale migratie, zoals de verkoop van valse visa en paspoorten waarbij grote bedragen worden betaald aan de smokkelaars.
In mijn persoonlijke leven heb ik een tandarts gezien die naar Marrakesh (Marokko) ging om zijn beloning op te halen voor het geleidelijk aan vernietigen van mijn glimlach.
Niets weerhoudt mij ervan te denken dat Jos Delcroix en Paula Donckers voortdurend heen en weer reisden tussen België en de VS met soortgelijke bedoelingen, namelijk om geld op te halen en terug te vliegen, en dat zij hun bedrijf Deldo Autobanden gebruiken voor het witwassen van geld dat in de Verenigde Staten wordt geproduceerd, zoals de bijdragen van alle landen aan de Wereldbank, maar dit moet wel worden geverifieerd.
Het opleggen van een visum zou zeker kunnen helpen om de plundering van een grote economie en een hele beschaving zoals de VS te stoppen, wat zelfs de KKK niet zou waarderen, neem ik aan. Ik denk dat de KKK noch de mate van gevaar vermoedt waaraan de familie Harrison en hun kinderen zich hebben blootgesteld, noch dat Jos Delcroix en Paula Donckers op een dag het bloed van alle KKK-leden zou kunnen opdrinken.
Alleen al het feit dat ze valse namen en een valse nationaliteit gebruiken om hun gelijken of hun eigen "superieur ras" te ontmoeten in Amerika, is een waarschuwing voor een levensbedreigend gevaar voor de KKK.
Jennings & Jennings Eigenaren gearresteerd door de KKK
Op de derde dag van hun verblijf nam de heer Harrison Jos Delcroix en Paula Donckers mee naar een openluchtbijeenkomst in de bossen van de KKK, die typisch draaide om haat. Het waren allemaal rijke mensen, waaronder een juwelier uit Israël, die Schlomo Goldberg heet. De rest waren advocaten, ingenieurs, artsen, bankiers etc.
De naam van de familie is Jennings. Er was een vader, een moeder en drie kinderen met hun handen op de rug gebonden als gevangenen. Ze kwamen uit Mississippi. Ze hadden zich in Baton Rouge gevestigd, ongeveer 3 jaar op dat moment. Ze werden naar het midden van de bijeenkomst gebracht, die in een kring van mensen zit die vol haat naar hen kijken, en als mensen die iets heel ergs van plan zijn.
Een zogenaamde "aanklager" kwam naar voren, die een eenvoudig clanlid is. Hij begon de vijf zwarte familieleden te beschuldigen van misdaden die ze niet hebben begaan, zoals diefstal en fraude. Dat was alles.
Toen vroeg het hoofd van de clan aan alle KKK-leden of de Zwarte familie schuldig was of niet. De regel is dat als een lid "nee" zegt, wordt de executie geannuleerd.
Er waren in totaal zesentwintig (26) KKK-leden aanwezig bij de executie. Zij maakten de rondgang van de stemmen. Jos Delcroix was de zesentwintigste persoon die een verschil had kunnen maken in het leven van de familie Jennings. Hij zei "ja", en daarmee bevestigde hij dat de beslissing unaniem en onherroepelijk was. Jules Martin zei "ja", en hij weet niet eens wie de Jennings zijn. Hij heeft deze mensen nog nooit in hun leven gezien, en hij zei "ja" tegen de executie van een hele familie Jennings… of misschien wist Jos Delcroix dat de Jennings rijke Afro-Amerikanen waren met ondernemingen. De familie Jennings was eigenaar van een groot warenhuis in Georgia en Mississippi waarvan de naam "Jennings & Jennings" is. Als Jos Delcroix dit wist, dan zou een diepgewortelde jaloezie het echte motief zijn geweest voor de executie van de Jennings, en niet hun vermeende schuld. Ik kan getuige zijn van zijn jaloezie voor het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten. Ik kan veel mensen vinden die tegen hem kunnen getuigen. Misschien leidde hij samenzweringen in België om distributiekanalen te bemachtigen, zoals Delhaize, dat in de jaren tachtig het doelwit was van terroristische aanslagen. Daarom heb ik er alle vertrouwen in om meer getuigen tegen hem te vinden. Er is een bod gedaan op de overname van het Jennings & Jennings warenhuis direct na de executie, en de familie Jennings heeft dit geweigerd. De FBI moet proberen uit te vinden wie de bieder was, want dit kan uiteindelijk leiden tot Deldo Autobanden in België. Het vonnis werd uitgesproken. "Ze zijn schuldig." Ze kregen de doodstraf
De KKK-gemeente liep met de familie Jennings naar een open plek in het bos. Ze bonden de zwarte individuen aan boomstammen. De moeder, die Charlene Jennings heet en 28 jaar oud was, werd aan één boomstam vastgebonden. Haar man, die Will Jennings heet en 31 jaar oud was, werd ook aan een boomstam vastgebonden. De drie kinderen met de namen Billy, James en Laura, die respectievelijk twee, vier en zes jaar oud waren, werden allemaal aan dezelfde boom vastgebonden.
Ze maakten grapjes over het leven van de zwarte mensen en over hoe de familie Jennings snikte, zich verzette en schreeuwde. Ze waren niet verdrietig, maar blij te zien dat deze mensen op deze manier werden vermoord. Ze lachten om de emancipatie van de slavernij en de armoede van het zwarte volk, alsof ze helemaal niet het recht hadden om te leven, of om in familieverband te leven en vrij te zijn zoals wij allemaal.
Na 30 minuten haalden ze de lichamen van de bomen en verbrandden ze ze op een staak, mogelijk om hun lichamen onherkenbaar te maken.
Daarna doofden ze het vuur uit en namen ze de lichamen mee naar een sloot en bedekten ze die met takken en boombladeren. Deze executie vond plaats op 20 juli 1991. Ik weet niet meer of de getuige me heeft verteld of de lichamen ooit door de politie zijn gevonden of niet. Ik heb geen contactgegevens van de getuige ontvangen voor zijn veiligheid, gezien het feit dat hij de KKK heeft verlaten. Ik ben alleen erg dankbaar voor de openheid en de bereidheid om de informatie met mij te delen, die werd veroorzaakt door de foto's van Jos Delcroix en Paula Donckers die in een van mijn vorige posten op Medium verschenen, en het feit dat ze vampiers zijn. Echte vampieren, zoals graaf Dracula.
Jos Delcroix and Paula Donckers were watching and were very pleased, I was told. “Their hatred is unlimited”, I answered to the witness, “compared to the hatred of the KKK members, it goes a lot further, way much further, to the extent of eating the meat of the humans who they hate. I don’t think the KKK goes that far, do they?”
Toen de bijeenkomst eindigde en de KKK-leden begonnen te vertrekken, reden er drie politiepatrouille-wagens langs de bijeenkomst. De politie is gewapend, maar ook een paar leden van de KKK die op de politie begonnen te schieten. De politie schoot terug en 3 clanleden werden gedood. Jos Delcroix en Paula Donckers hadden het geluk dat ze geen kogel kregen terwijl ze aan het rennen waren voor hun leven.
Ze bleven nog één nacht bij de familie Harrison, en vertrokken toen naar België. Ze reisden terug met een Amerikaans vliegtuig van de Amerikaanse luchtmacht. Ze kregen een plaats toegewezen door een hooggeplaatste ambtenaar van het Amerikaanse leger. Ze keerden terug naar België via Duitsland, mogelijk via Kaiserslautern waar één van de grootste Amerikaanse legerbases in Europa is gevestigd. Vanuit Duitsland vlogen ze naar Brussel met de luchtvaartmaatschappij Lufthansa. Toen ik dat vreselijke verhaal hoorde, vroeg ik me af wat het werkelijke doel van deze reis was. Zouden Jos Delcroix en Paula Donckers hebben gereisd en hun bedrijf hebben verlaten om de executie van deze Zwarte familie te zien? Was dat waar ze voor op reis gingen? De zeer pijnlijke executie was een masker om iets anders te verbergen. De kans is groot dat Jos Delcroix de KKK juist financiert voor het begaan van onrechtvaardigheden zoals deze executie met valse beschuldigingen, door het verbranden van mensen in hun huizen, voor het langzaam uitroeien van Afro-Amerikaanse, Hispanics en Amerikaanse indianen-families. Zijn betrokkenheid bij Ierland en Noord-Ierland laat zien dat je niet zwart hoeft te zijn om aangevallen te worden.
Er moet ook sprake zijn van het witwassen van geld, mogelijk geld van de Wereldbank dat door de bouw in Israël en in de bezette gebieden zou kunnen worden witgewassen. Het gaat om bijdragen van de Amerikaanse belastingbetalers.
Het verhaal werd naar voren gebracht door een ex-lid van de KKK die de clan verliet en die momenteel wordt behandeld voor de coronavirus infection in Spanje. Zijn naam is Bill McCluskey en hij was in het ziekenhuis toen hij me belde. Hij ademde nauwelijks en worstelde voor zijn leven, gezien zijn hoge leeftijd hoop ik dat hij het zal overleven om de waarheid te vertellen aan het Amerikaanse Hooggerechtshof, net zoals hij mij alles heeft verteld.
Ik zal getuige zijn tegen Jos Delcroix en Paula Donckers zodra er een officiële bevestiging is dat zij Jules Martin en Martine Lescoeur zijn, omdat zij datzelfde jaar, op 17 maart 1991, in Baton Rouge waren onder een andere valse identiteit met name van Laurent Vermeulen voor Jos Delcroix en Clara Sanchez voor Paula Donckers. Het echtpaar uit Brasschaat was betrokken bij de moord op 6 blanke Amerikanen. Hun probleem gaat dus veel verder dan wat wij racisme noemen. Het is een strijd die te maken heeft met talent, technologie (of kennis) en tolerantie of je nu zwart of blank bent.
Daarom heb ik gekozen voor de titel "Strange Fruit Will Always Continue To Grow With Seed Money From Belgium", hetgeen betekent dat je moet voorkomen dat je financieel afhankelijk bent van kannibalen zoals Jos Delcroix en Paula Donckers, anders zul je nooit van slavernij, onderdrukking, geweld, racisme en discriminatie in je land af kunnen komen. Dat is waar het bij de Wereldbank om gaat. Het gaat om de blanke overheersing. De onrechtvaardigheden in onze wereld zullen blijven bestaan zolang die bank overeind blijft. Het is de bank van de kannibalen.
Ik verzoek het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten van Amerika om een onderzoek in te stellen naar de infiltratie van de Ku Klux Klan bij de Wereldbank.
Als u meer van dit soort verslagen wilt ontvangen, en als we voorbereid willen zijn op de aanvallen en beschuldigingen die ons te wachten staan om bepaalde personen ter verantwoording te roepen, mag ik u met nederigheid vragen een bijdrage leveren? Iedere grote of kleine donatie, vanaf 5 (vijf) euro, zal ons dichter bij ons doel brengen, namelijk het uitbannen van gewelddadig islamitisch extremisme. U kunt online doneren of direct betalen op de volgende bankrekening op mijn naam Naima Mouali : IBAN BE08 0003 5445 8713. Elke bijdrage zal gepubliceerd worden op Brieven aan Koning M6, als onderdeel van ons beleid om aan te tonen dat we de financiële hulp toepassen op de vooruitgang in de gemeenschap, en niet op het terrorisme of op gewelddadig extremisme. Voor meer informatie kunt u contact met mij opnemen, en u kunt zich abonneren op verdere updates. Ik dank u zeer, Uwe Majesteiten Koning Filip en Koningin Mathilde voor u vriendelijke aandacht en voor uw hulp Met de meeste hoogachting,
Naima Mouali
President of United Chambers and Innovation Consultant Founder of Anaccell Corporation e-mail : [email protected] Phone:+ 1 541 366 4478 WhatsApp + 32 465 40 15 98 Twitter: @unitedchambers @meedanaltatweer |